अस्वस्थता

आम्ही मुस्कान चं काम जाणून घेत होतो.
बाललैंगिक अत्याचारांची आकडेवारी भयंकर आहे.
आणि ते करणारी माणसे कुणी विकृत नाहीत, म्हणजे ते करणं ही विकृतीच आहे, पण ती माणसे सरसकट विकृत नसतात.
त्यांची कुठलीही ठळक ओळख नाही.
ती आजूबाजूची माणसं आहेत, संधी साधून ती हे करतात.
ती कुठल्याही जाती, धर्माची, वयाची, स्त्री किंवा पुरूष असू शकते.
’आपण आणि ते’ अशी वर्गवारी करता यावी अशी निकड भासत होती,
मुस्कान मधील मैत्रिण पुन्हा पुन्हा तसं नाही हे सांगत होती.

......

त्यामागच्या प्रमुख कारणांपैकी, एक आहे मुलांकडे पाहण्याचा आपला दृष्टीकोन,
म्हणजे त्यांच्याकडे व्यक्ती असं न पाहता, मालकी हक्काची वस्तू समजणे, त्यांच्यावर विश्वास न ठेवणॆ,

सत्तेच्या उतरंडीत ती सर्वात खाली आहेत.

.......

आमचा छोटासा गट हे ऎकत बसला होता.
बोलता बोलता मैत्रिण म्हणाली, " ही आकडेवारी इतकी आहे की या आपल्या गटातही कुणाकुणाला या अत्याचाराला सामोरं जावं लागलं असेल. "
खरंच आहे.
....
विचार करता करता वाटलं.... अत्याचार करणार्‍यांचंही प्रमाण किती जास्त आहे.
.......
कुणावरही डोळे झाकून विश्वास ठेवावा , असा खात्रीचा मित्र मैत्रिणींचा गट!
......
या आपल्या गटातही कुणीकुणी अत्याचार करत असेल? हे असलं भलतं मनात आलं आणि मग अंधारून आलं.
काहीच सुचेनासं झालं.
.......
ती अस्वस्थता अजूनही गेली नाही.
........