सौंदर्य-४

माझ्यामते आपण जसजसे शहाणे होतो,म्हणजे वयानुसार येणारे शहाणपण म्हणा हवं तर..आपल्याला बरेच काही शिकवून जातं.मी कॉलेजला असताना जरी कॉलेजची वेळ सकाळची सात असायची तरी मला शिकवणा-या बोकील मॅडमचा माझ्यावर प्रभाव होता त्या वयात. तो इतका होता की त्या जश्या स्वत:ल प्रेझेंटेबल ठेवायच्या ते मला खूप भावायचं.त्या शिकवायला आल्यावर एक प्रकारे आख्खे वर्गातील वातावरण ताजेंतवानं व्हायचं.मला त्या ज्या पद्धतीने स्वत:ला निटनेटकं ठेवायच्या ते फार आवडायचं.मग मी ही त्या जसे मॅचिंग कुंकू त्यांच्या पोशाखाप्रमाणे अगदी बारीक काडीने काढायच्या तसे मी ही काढत असे.त्यासाठी दहा मिनीटे लवकर उठत असे.माहीत नाही हे कोणी मला चांगलं,खूप छान दीसते असं म्हणावं हा त्यामागचा हेतू कधीच नव्हता.मला आठवतंय त्यासाठी मी तुळशीबागेत ती वेगवेगळे रंग असलेली ओल्या कुंकवाची डबी खरेदी केली होती.पण नंतर त्या अश्या सुंदर दीसण्यामागे त्यांची हुशारी,शिकवण्याची पद्धत,आणि इंग्रजी व क्रीएटीव्ह विषया वरील प्रभुत्व...अश्या अनेक गोष्टीं ही होत्या की ज्या त्यांच्या सौंदर्यात भर घालत होत्या.लग्नाआधी मलाही नटावं,आपण खूप छान रहावं ,कींबहुना आपण जे कपडे घालतो त्याचा काही एक रंगसंगती असावी.या गोष्टींकडे माझं खूप लक्ष असे. म्हणजे आत्ताही ते आहेच.मला कोणत्याही पॅन्टवर भलताच शर्ट कौस्तुभने घातलेला नाही चालत.म्हणजे ऑफीसमध्ये जातानाशर्ट इन करुन जाणे,दाढी करुन जाणे,स्वत:ला प्रेझेंटेबल ठेवावं असं मला वाटतं. पण अताशा मी त्याच्या नादी नाही लागत.( बहुतेक हे मला उशीरा आलेलं शहाणपण असेल).यात कोठेही आपण सुंदर, छान दीसलो नाही तर आपल्याकडे कोणी बघणारच नाही असा विचार नसतो. कींवा शर्ट आऊट केला,कश्यावरही काहीही घातलं,दाढी न करता गेला तर अडणार काहीच नाही.पण आपण व्यवसायानिमित्त जेथे वावरतो,त्यासाठी प्रेझेंटेबल रहावं असं माझं मत असतं.मला माहीत नाही आपलं चांगलं (प्रेझेंटेबल रहाणं) रहाणीमान ही आपल्या चांगलं दीसण्यासाठीची कींवा कोणी आपल्याला चांगलं म्हणावं म्हणून करत असणारी खटपट नव्हे.