tag:blogger.com,1999:blog-7426170583171145379.post7654486283876310194..comments2024-03-08T14:25:03.326-03:30Comments on इंद्रधनु: कसं सांगू?विद्या कुळकर्णीhttp://www.blogger.com/profile/03755681362166891097noreply@blogger.comBlogger7125tag:blogger.com,1999:blog-7426170583171145379.post-89472505428912279492013-04-07T03:19:27.493-02:302013-04-07T03:19:27.493-02:30>> त्याचं काय करायचं ते मी पाहीन
ज्या पद्धती...>> त्याचं काय करायचं ते मी पाहीन<br />ज्या पद्धतीने समजावून सांगितलंस ते आवडलंनीरज पाटकरhttps://www.blogger.com/profile/02423169302316891011noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7426170583171145379.post-4852864289712645772013-03-27T10:58:18.735-02:302013-03-27T10:58:18.735-02:30आपल्या आया पण आपल्या वेळेला किती धास्तावलेल्या असत...आपल्या आया पण आपल्या वेळेला किती धास्तावलेल्या असतील ना?पियू परी :)https://www.blogger.com/profile/01497296465751053629noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7426170583171145379.post-83301236079912062342013-03-19T02:48:41.478-02:302013-03-19T02:48:41.478-02:30हे सगळं मी मुलीबरोबरच तिच्याच वयाच्या माझ्या मुलाल...हे सगळं मी मुलीबरोबरच तिच्याच वयाच्या माझ्या मुलालादेखील सांगते. शाळेसाठी लागणारं सामान किंवा दूध-ब्रेड सारखं काही त्यांना मुद्दाम आणायला पाठवते, त्यांनी धीट व्हावं म्हणून, अगदी घराजवळच्या दुकानातच. पण मुलगी एकटी जाते तेव्हा मनावर जाणवेल इतपत दडपण असतं. एकूण परिस्थिती बघता यावर उपाय दिसत नाही !! मोहिनी लिमये- मोडकhttps://www.blogger.com/profile/13222067270493338171noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7426170583171145379.post-6779908500372803252013-03-17T08:46:16.847-02:302013-03-17T08:46:16.847-02:30हो.
पण खूप ओळखीचे, आदर वगरे वाटावा असं कुणी असलं त...हो.<br />पण खूप ओळखीचे, आदर वगरे वाटावा असं कुणी असलं तरी सांगायचं.<br />हे ही सांगितलंय.विद्या कुळकर्णीhttps://www.blogger.com/profile/03755681362166891097noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7426170583171145379.post-23347577325220137372013-03-17T01:40:26.686-02:302013-03-17T01:40:26.686-02:30हो. नक्कीच.हो. नक्कीच.दीपश्रीhttps://www.blogger.com/profile/04279127686401147152noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7426170583171145379.post-48556164418637934632013-03-16T13:33:18.233-02:302013-03-16T13:33:18.233-02:30दोन्ही प्रसंगांमध्ये सफाई करणारा, वॉचमन अशी माणसे ...दोन्ही प्रसंगांमध्ये सफाई करणारा, वॉचमन अशी माणसे आहेत.<br />मुलांच्या मनात वर्गीय समीकरण (class based profiling) रुजणार नाही याची काळजी घेणे आवश्यक आहे.मिलिन्द बामhttps://www.blogger.com/profile/03639176509485470961noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7426170583171145379.post-28311193116806882832013-03-16T03:17:54.858-02:302013-03-16T03:17:54.858-02:30स्मृती माझ्यात इतकी गुंतली आहे की शाळेत शिकवताना त...स्मृती माझ्यात इतकी गुंतली आहे की शाळेत शिकवताना ती सतत आई आत्ता काय करत असेल? याचाच विचार करत बसायची. एखाद्या मैत्रीणीशी खेळायला तिच्या घरी जातानाही ती मला तिच्या हॉलमध्ये बस म्हणायची आणि ती स्वत: आत तिच्याबरोबर खेळायची.तासन्तास आम्ही हेच करायचो गेले अनेक वर्षे. तिला तिच्या स्वत:च्या प्रगतीसाठी यातून बाहेर काढायला हवे. गेले अनेक वर्षे यासाठी मी प्रयत्न करत होते.यावर्षी पहील्याम्दा शाळेच्या मुक्कामी सहलीला ती गेली. आता बॅडमिंटन आणि पोहणं जोरात चालू आहे. जिथं तिथं आई लागत असणारी स्मृती, माझ्याशिवाय तिचं हे मोकळेपण आनंदाने साजरं करते आहे.मी तिला समोरच्या ग्राउंडवर गेटपाशी खाली सोडते आणि ती दुस-या मजल्यावर असणा-या बॅडमिंटनच्या हॉलकडे एकटी जाते. तसेच स्विमिंगचे. शाळेतून रीक्षाकाका परस्पर तलावावर सोडतात. मी तासाभराने तिला आणायला जाते.तिच्यात आता एवढा आत्मविश्वास आला आहे की सगळ्यांना सांगत सुटते की मी या सगळ्या गोष्टी एकटी करते.मला आई नाही लागत आता. खूप छान वाटतं तिला अशी बघून.<br /> मागच्या आठवड्यात त्या बॅडमिंटनच्या ग्राऊंडवरचा वॉचमन आमच्या सोसायटीत आला होता.मी काहीतरी आणायचे म्हणून बाहेर पडत होते.तो माझ्यापाशी आला आणि म्हणाला ताई तुमची मुलगी येते ना समोर? मी म्हणाले का? नाही मी बघतो तिला दर वेळी. मध्ये नव्हती दोन दिवस?हो. बुडवला क्लास तिने. तुम्ही कोण? तुमचे नाव? काय करता समोर? असे प्रश्न मी त्याला विचारले. मी त्याला झापू नाही शकले. कारन जर का त्याने डूक धरलं तर.....काय करावे या चिंतेत होते. आणि स्मृतीशीच बोलू या असे ठरवले.कालचाच कीस्सा पोहण्याच्या तलावावर मुली जेथे कपडे बदलतात तिथे काहीतरी कामासाठी सिमेंतची पोती ठेवली आहेत. काल स्मृती मला म्हणाली आई सिमेंटची पोती आहेत तर मी कपडे कसे बदलू तेथील माणसं म्हणतात इथं आत नाही यायचं आमची पोती ओली होतील. म्हणजे जिथे या मुली कपडे बदलतात त्याजागी पोती असल्याने कामगार येत जात असणार. मी स्मृतीला काय आणि कसे सांगू या विचारात आहे. पण मी बोलीन तिच्याशी आणि त्याजागी ती पोती न ठेवण्याबद्दल ऑफीसमध्येही बोलीन.<br /> आता मी बुचकळ्यात पडले आहे. माझ्यापासून दूर स्वत:च्या आत्मविश्वासाने स्मृती स्वत:च्या पायावर उभी राहू पहात आहे त्याचा आनंद मानू की काळजी?दीपश्रीhttps://www.blogger.com/profile/04279127686401147152noreply@blogger.com