tag:blogger.com,1999:blog-7426170583171145379.post4171247836973889989..comments2024-03-08T14:25:03.326-03:30Comments on इंद्रधनु: निर्मितीविद्या कुळकर्णीhttp://www.blogger.com/profile/03755681362166891097noreply@blogger.comBlogger1125tag:blogger.com,1999:blog-7426170583171145379.post-43824358036648232352010-03-26T03:14:23.970-02:302010-03-26T03:14:23.970-02:30दीपा,
मी कधी कुणासाठी ऑपरेशन थिएटर बाहेर थांबलेली ...दीपा,<br />मी कधी कुणासाठी ऑपरेशन थिएटर बाहेर थांबलेली नाही, पण आत असण्याचा अनुभव अर्थातच आहे. त्यावरून तुला सांगते आत काही धावपळ, ताण वगैरे नसतात, सगळं मजेत चाललेलं असतं, विशेषत: काही गंभीर परीस्थिती नसेल तर...<br />माझे अनुभव सांगते, मला कधीही पूर्ण भूल दिलेली नव्हती आणि दर वेळी मी चांगली जागी होते.<br />१) मुक्ताच्या वेळी- वर्ल्ड कप च्या मॅचेस चालू होत्या. भारत-ऑस्ट्रेलिया मला वाटतं उपान्त्य फेरीचा सामना चालू होता, माझ्या ऑपरेशनपेक्षा डॉक्टरांना भारताच्या जिंकण्या हरण्याचीच जास्त काळजी वाटत होती. त्याच गप्पा चालू होत्या.<br />२) माझ्या इन्सीजनल हर्नियाच्या ऑपरेशनच्या वेळी, मदतनीस डॉक्टर तिच्या आवडीच्या गाण्यांची सीडी घेऊन आली होती, (ादल्या दिवशी विसरली होती) आल्या आल्या तिने सीडी लावली आणि माझे ऑपरेशन साग्रसंगीत!<br />३) सुहृदच्या वेळी- सगळ्या डॉक्टर मिळून मराठी माध्यम योग्य की इंग्रजी यावर चर्चा करत होत्या.<br /><br />*******<br />जहाल स्त्रीवाद्यांनी आई होणं, मातृत्वाची मिथकं कशी तयार केली गेली हे दाखवून दिलं आणि त्यात काही ग्रेट नाही हे पण.<br />मला आपलं वाटतं की मूल होणं ही आपल्यासाठी खरोखरच खूप आनंदाची घटना असते, (त्यासाठी जे सहन करावं लागतं ते खरंच त्रासाचं असतं) तरी या आनंदात मनाच्या एका कोपर्यात हे ही असलं पाहिजे की समाजाच्या दृष्टीने रोज कितीतरी बाळं जन्मत असतात. म्हणजे आनंदाचा समतोल साधता येईल.विद्या कुळकर्णीhttps://www.blogger.com/profile/03755681362166891097noreply@blogger.com